ความเหมือนและความแตกต่างของรูปแบบการบริโภคเนื้อสัตว์ในประเทศแถบเอเชียและประเทศในแถบแปซิฟิก
[This post has been translated from English to Thai. You can find the original post here. This translation was made possible with support from World Animal Protection courtesy of a grant from the Open Philanthropy Project.]
การศึกษานี้ตรวจสอบพฤติกรรมของผู้บริโภคเนื้อสัตว์ในประเทศแถบเอเชียและประเทศในแถบแปซิฟิก วิธีการสำรวจทางอีเมลดำเนินการในปี 1994 และ 1995 และสามารถเก็บข้อมูลได้จาก 6,197 ครัวเรือนในญี่ปุ่น สหรัฐอเมริกา (แผ่นดินใหญ่ และชาวญี่ปุ่น-อเมริกัน ที่อาศัยอยู่ในฮาวาย) ออสเตรเลีย ไทย เกาหลี ไต้หวัน และจีน
ข้อมูลได้รับการวิเคราะห์โดยใช้การวิเคราะห์แบบกลุ่มเป็นหลัก เพื่อกำหนดระยะห่างระหว่างแต่ละประเทศ และจัดกลุ่มประเทศต่างๆ ผู้ตอบแบบสำรวจชาวญี่ปุ่นบริโภคเนื้อวัวบ่อยกว่าผู้ตอบแบบสำรวจจากประเทศอื่นๆ จำนวนเฉลี่ยที่ซื้อในในแต่ละโอกาสสำหรับผู้ตอบแบบสำรวจชาวออสเตรเลียนั้นมากกว่าผู้ตอบแบบสอบถามจากประเทศอื่น ๆ ในขณะที่ชาวญี่ปุ่นซื้อน้อยกว่ามาก
ผู้ตอบแบบสำรวจในญี่ปุ่น เกาหลี จีน และออสเตรเลียคิดว่าเนื้อวัวเป็นเนื้อสัตว์ที่แพงที่สุด ในขณะที่เนื้อแกะถูกมองว่ามีราคาแพงที่สุดในประเทศที่เหลือ ผู้ตอบแบบสำรวจชาวจีนระบุว่ามีความสามารถในการรับรู้ดัชนีราคาสูงที่สุด ความไม่สบายใจในการกินเนื้อสัตว์ที่ระบุโดยผู้ตอบแบบสำรวจชาวเอเชียนั้นค่อนข้างสูง เมื่อเทียบกับผู้ตอบแบบสำรวจในรัฐฮาวาย ในสหรัฐอเมริกา และในออสเตรเลีย
คะแนนเฉลี่ย (มาตรวัดเจตคติของออสกูด) ในส่วนของแผนการบริโภคเนื้อสัตว์ในอนาคตสำหรับเนื้อวัวนั้นสูงกว่าเนื้อสัตว์อื่นๆในเกาหลีและจีน ในขณะที่ไก่ได้รับการจัดอันดับที่สูงกว่าในประเทศอื่นๆ จากแผนภาพแสดงความสัมพันธ์สำหรับประเทศที่สำรวจแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกคือ ญี่ปุ่น ไต้หวัน และเกาหลี กลุ่มที่สองคือ ไทยและจีน ส่วนสหรัฐอเมริกา ชาวญี่ปุ่น-อเมริกัน และออสเตรเลีย นั้นจัดเป็นกลุ่มที่สาม โดยเมื่อกลุ่มแรกและกลุ่มที่สองรวมกันจะกลายเป็นกลุ่มใหญ่เรียกว่ากลุ่ม “เอเชีย”
[บทคัดย่อที่ตัดตอนมาจากการอ้างอิง]